CUT SCENE TAPE ONE
ภาพนั้นทำมาร์คยิ้มมุมปากอย่างพอใจ เขารีบเดินตรงไปหาคนตัวเล็กด้วยความหื่นกระหาย จากนั้นก็ฝังสันจมูกลงดมกลิ่นกายเพื่อย้ำเตือนความทรงจำ
มือหนาผลักคนตัวเล็กให้นอนลงไปบนเตียง ระหว่างที่เขาปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเขาออกนั้น ตาคมก็จับจ้องไปที่ร่างที่นอนนิ่งอยู่ตรงหน้าเขา เมื่อทุกอย่างพร้อมเขาก็ค่อย ๆ คลานเข่าลงบนเตียงเพื่อเข้าหา ระหว่างนั้นมือของเขาก็จัดการรูดรั้งส่วนรักของเขาให้พร้อมใช้งานพร้อมได้งานได้ทันที
เมื่อได้ใกล้ชิดร่างบาง มาร์คไม่รอช้าที่จะมอบจูบที่แสนร้อนแรงให้เป็นการเปิดกิจกรรม มือหนาเลื่อนมาจับขาเรียวให้แยกออกจากกันพร้อมแทรกตัวให้อยู่ในท่าที่พร้อม มือที่ว่างจับส่วนเล็กเค้นคลึงเพื่อปลุกอารมณ์ให้ร่วมกัน แต่จะให้รออีกนิดก็ทนรอไม่ได้แล้ว มาร์คอยากจะเริ่มสอดใส่เข้าไปเสียที ดังนั้นจึงไม่มีการรีรออะไรอีก
ได้เวลาสนุกแล้วล่ะสิ...
“อ๊าาา!!”คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือกทันทีที่โดนบางอย่างสอดใส่เข้ามาช่องทางด้านหลัง หยาดน้ำตาที่กักไว้ถูกปล่อยอาบแก้มลงมา ความเจ็บปวดถาโถมเข้ามาจนหายใจแทบไม่ออก มองใบหน้าคนที่อยู่เบื้องหาก็ทำรู้สึกพะอืดพะอมขึ้นมา ความรู้สึกในตอนนี้เหมือนกำลังถูกข่มขืนด้วยคนที่เกลียดที่หน้าที่สุด แต่จะใช้คำว่าข่มขืนก็คงไม่ถูก เพราะแบมแบมเองก็ตั้งใจปล่อยให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นมา
ความรู้สึกภายในใจของแบมแบมช่างตรงข้ามกับมาร์คโดยสิ้นเชิง เพราะในตอนนี้มาร์คกำลังมีความสุขกับการเสพความบริสุทธิ์ของแบมแบม
มาร์คโถมกายทับร่างบางให้ผิวอย่างแนบชิด ปลายจมูกคลอเคลียเรียวคอสวย เขาดมกลิ่นกายคนตัวเล็กด้วยความรู้สึกหลงใหล จากนั้นก็เริ่มนำริมฝีปากประทับไปที่ผิวเนียน มาร์คพรมจูบสลับกับสร้างรอยแสดงความเป็นเจ้าของ ทำให้ทั้งต้นคอของแบมแบมเต็มไปด้วยรอยเล็ก ๆ สีชมพูเข้ม
“ฮึก!...”เสียงสะอื้นเล็ก ๆ ของคนตัวเล็ก ทำให้มาร์คต้องเลื่อนตาไปมองหน้าสวย และเขาก็ได้สังเกตเห็นหยดเล็ก ๆ ที่หางตา แบมแบมกำลังแสดงความเจ็บปวดผ่านทางสีหน้า มาร์คไม่ชอบที่แบมแบมทำหน้าเหมือนไม่มีอารมณ์ร่วมกับเขาแถมยังทำยังร้องไห้อีกด้วย มันทำให้มาร์ครู้สึกเหมือนตัวเองกำลังข่มขืนเจ้าตัวเล็กอยู่
ร่างหนาผละตัวเองให้ออกห่างจากคนตัวเล็ก มองใบหน้าสวยที่เปื้อนคราบน้ำตา ใบหน้านั้นบูดเบี้ยวแสดงการประท้วงว่าไม่ต้องการ ความอ่อนแอเริ่มทำให้แบมแบมเริ่มปล่อยเสียงสะอื้นถี่ยิ่งขึ้น เจ้าตัวน้อยในตอนนี้ช่างดูน่าสงสาร เขาควรจะปล่อยแบมแบมไปเพราะเจ้าตัวเล็กเริ่มร้องไห้หนัก
แต่ต่อให้เขาคิดแบบนั้น...ใช่ว่าเขาจะยอมหยุดความต้องการของตัวเอง
“อ๊ะ อ๊ะ!”มาร์คขยับเอวให้เริ่มกิจกรรมโปรดของเขาให้เป็นไปตามต้องการ เขาเสพสัมผัสความบริสุทธิ์ของคนตัวบางด้วยอารมณ์ที่เปี่ยมไปด้วยสุข แม้ว่าคนใต้ร่างกำลังร้องไห้หนักมากขนาดไหน แต่ในเมื่อเขาได้กินแล้ว เขาจะไม่มีทางคายออกให้เสียของ เนื้อสดแบบนี้ปล่อยไว้นานจะไม่อร่อย
ไม่มีความปราณีใด ๆ เกิดขึ้นแม้รู้ว่านี่เป็นครั้งแรกของแบมแบม แค่เริ่มแรกเขาก็จัดเต็มแบบไม่มีการออมมือ คนตัวบางสั่น สะท้านไปตามแรงขย่มของคนที่อยู่ด้านบน ทั้งเจ็บและจุกเกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน หยาดน้ำตาของคนอ่อนแอยังคงไหลรินออกมาไม่มีหยุด
ทั้งที่บอกตัวเองในใจว่าต้องทนไหว แต่ในตอนนี้มันรู้สึกแย่จนกำลังจะขาดอากาศหายใจแล้ว แบมแบมคิดว่าตอนนี้น่าจะได้คลิปนิดหน่อยแล้ว งั้นก็คงไม่จำเป็นที่ต้องทนอีกต่อไป
“ปล่อย!!อ๊ะ...ผ...ผมไม่...อ๊ะ อยากทำแล้ว” แบมแบมพูดห้ามมาร์คเสียงขาดหาย พยายามดึงแขนที่ถูกฝ่ายนั้นขึงไว้กับเตียงออก แต่ทว่าพยายามออกแรงเท่าไรมันก็ไม่ออก
“เสียใจด้วยนะ ฉันคงทำตามคำขอของนายไม่ได้” สิ้นสุดคำพูดมาร์คก็ยิ่งขย่มคนตัวบางแรงมากกว่า ทำร่างบางสั่นสะท้านไปทั้งร่าง หยาดน้ำตาก็ยังคงไหลรินแสดงความเจ็บใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พยายามดึงแขนออกจากการจับกุมก็ทำไม่ได้เสียที
“ห...หยุด” แบมแบมรู้สึกเกลียด...เกลียดคนคนนี้มาก ๆ ทั้งเกลียดและขยะแขยง แต่ที่เกลียดมากกว่านั้นก็คือตัวเอง เพราะเกลียดที่ตัวเองส่งเสียงครางออกไปคล้ายกับว่ามีอารมณ์ร่วมกับคนคนนี้ แม้แต่ส่วนน้อยยังตั้งชันบอกให้มาร์คได้รู้ว่าแบมแบมเองก็มีอารมณ์ร่วมอยู่บ้าง
มันก็คงเป็นความรู้สึกทางกายภาพเลยแสดงออกมาคล้ายกับมีความสุขด้วย แต่ทางจิตใจตอนนี้มันย่ำแย่มาก ๆ ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ส่วนแกร่งของคนที่เกลียดขี้หน้าถูกสอดใส่เข้ามาในร่างกาย ไหนจะริมฝีปากนั่นยังฝากสัมผัสนับครั้งไม่ถ้วน ในตอนนี้แบมแบมพยายามปลอบตัวเองว่าให้เข้มแข็งเข้าไว้ เพราะอีกไม่นานคนคนนี้จะผลกรรมที่ก่อไว้ทั้งหมด เย็นเข้าไว้...เย็นเข้าไว้...
“อื่มมม...”ร่างหนาครางเสียงทุ้มในลำคอด้วยความรู้สึกดี ตาคมจับจ้องไปที่คนใต้ร่าง มองร่างเล็กที่สั่นสะท้านไปตามการควบคุมของเขา
รู้สึกดี...รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ทั้งเสียงและใบหน้างอแงนั่น มันทำให้ภาพโดยรวมที่มองแล้วรู้สึกน่ารักจนอยากจะแกล้งแรง ๆ อยากจะทำให้คนตัวบางเต็มไปด้วยรอยแดงจากปากของเขา อยากจะขยี้ให้แบมแบมครางเสียงหวานให้ดังกว่านี้ ทำไมถึงรู้สึกคลั่งและอยากรุนแรงแบบนี้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะมีเซ็กส์กับคนที่เวอร์จิ้น หรือว่าเป็นเพราะแบมแบมกัน
มาร์คถอดส่วนแข็งแรงของเขาออกจากร่างของแบมแบม เพียงแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้นที่แบมแบมรู้สึกโล่งใจที่ความทรมานมันจบสิ้นสักที แต่ก็อย่างที่บอกว่ามันก็เสี้ยววินาทีเท่านั้น
มือหนาวางไปที่เอวบางและพลิกร่างเล็กให้นอนคว่ำกับเตียงนอน ไม่มีการรีรอใด ๆ ทั้งสิ้น มาร์ครั้งเอวบางให้แอ่นตัวเพื่อให้ได้มุมที่ถนัด จากนั้น...
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” ร่างบางก็ถูกสอดใส่และถูกขย่มร่างนับครั้งไม่ถ้วน...
ริมฝีปากอวบยังคงเปล่งเสียงครางหวาน ๆ ออกมาให้คนฟังพอใจ มาร์คนำมือไปจับไหล่เล็กเพื่อบังคับให้แบมแบมได้เอาหลังมาชิดกับอกของเขา อีกครั้งที่มาร์คฝากสัมผัสไปที่คอเรียว เขาจูบตรงนั้นซ้ำ ๆ จนตัวเองพอใจ ถอนหน้าออกมาสบตาเจ้าของ ใบหน้าสวย ริมฝีปากอวบเผยอออกเย้ายวนคนมอง และมาร์คก็ไม่รอช้าเขาจัดการบดขยี้ริมฝีปากอวบอีกครั้ง พร้อมรูดรั้งส่วนหวงของแบมแบมเพื่อดึงอารมณ์ให้เจ้าตัวเล็กมีอารมณ์ร่วมกันตลอดเวลา
ความคิดฟุ้งซ่านที่อยู่ในหัวของแบมแบมถูกขจัดออกจนหมด เจ้าตัวเล็กไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังปล่อยตัวเองเข้าไปอยู่ในอารมณ์กามของมาร์ค ทุกสัมผัสที่มาร์คมอบให้กล่อมประสาทจนแบมแบมไร้สิ้นสติ เมื่อได้รับจูบอย่างเร้าร้อน กำลังเคลิ้มก็ถูกเบรกโดยการถูกกดบ่าให้หน้าจุ่มกับเตียงนอน หลังจากนั้น...
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” เสียงครางที่ขาดหายก็กลับมาอีกครั้ง พร้อมกับการถูกขย่มจนร่างสั่นสะท้าน มือเล็กกำผ้าห่มแน่นเป็นการระบายความเสียวของตัวเอง
มาร์คกัดฟันแน่นจนหน้าขึ้นสันกรามชัด เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าค่ำคืนวันนี้มันช่างแสนวิเศษ ทั้งที่คนตัวเล็กไร้ซึ่งประสบการณ์เรื่องบนเตียง แต่นั่นแหละที่ทำให้เขารู้สึกวิเศษ
เซ็กส์ของแบมแบมทำให้มาร์ครู้สึกว่าเจ้าตัวเล็กช่างหอมหวานเหมือนไอศกรีมรสนมและบริสุทธิ์คล้ายกับเด็กที่ไร้เดียงสา มาร์ครับรู้ได้ว่านี่คือตัวตนจริง ๆ ของแบมแบม คนที่ยั่วเขาเก่ง ๆ แบบตอนอยู่บนรถนั่นไม่ใช่ตัวตนของเจ้าตัวเล็กเลยสักนิด นี่สิ แบบที่เขาชอบ สะอาดบริสุทธิ์จนน่ากัดและน่าขยี้แรง เริ่มหลงขึ้นมาซะแล้วสิ...
“ค้างกับฉันนะ...ห้ามกลับ” เป็นครั้งแรกที่มาร์คพูดอะไรแบบนี้กับคู่นอน อาจจะเป็นเพราะกำลังติดใจเจ้าตัวเล็ก และเขาก็ไม่อยากจะให้ทุกอย่างมันลืมเลือนไปหลังจากที่เขาหลับ อยากจะเล่นสนุกกับแบมแบมอีกหลังจากที่เขาชาร์ตพลังเต็มแล้ว
“ไม่” แบมแบมตอบเสียงหนักแน่น พร้อมกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เป็นการทำให้คอชุ่มชื่นหลังจากที่ปล่อยเสียงครางไปนาน หากแต่ก็ไม่ทันได้พักหายใจก็ต้องคอแห้งอีกแล้ว เพราะถูกคนตัวสูงจับเปลี่ยนท่าและขย่มใส่อีกครั้ง
“อืม...งั้นก็ช่วยไม่ได้ถ้านายไม่อยากค้างกับฉัน งั้นฉันก็คงจะต้องทำให้นายหมดแรงเดินจนกลับบ้านเองไม่ได้” แบมแบมจ้องหน้ามาร์คด้วยแววตาที่แสดงอาการตกใจ ยิ่งเห็นยิ้มร้าย ๆ ของคนตรงหน้าก็แทบจะกลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ
จะเป็นอย่างนั้นไม่ได้ ไม่งั้นก็ต้องขาดทุนน่ะสิ!
“ไม่เอา!!ปล่อยผม!!”แต่ต่อให้แบมแบมร้องขอให้มาร์คหยุดเท่าไรก็ดูท่าจะไม่ได้ผล อยากทำให้เขาติดใจขึ้นมาเอง ช่วยไม่ได้...
ขอกำลังใจจากคอมเม้นและแท็ก #ลับ19มบ น้าาา