มาร์คถามด้วยน้ำเสียงแทบขาดใจ และมันก็ทำให้แบมแบมรู้สึกแทบขาดใจเหมือนกัน ทั้งที่ก่อนหน้านั้นคิดว่าไม่มีทางพร้อมแน่ ๆ คงยังไม่อยากมีตอนนี้ แต่ในตอนนี้กลับรู้สึกว่าร่างกายมันต้องการมาร์ค ถ้าไม่ได้ให้เขาทวงสัญญา ก็คงจะขาดใจไม่ต่างกัน แบมแบมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก มันรู้สึกเขินที่จะบอกว่ามาร์คว่าอนุญาต เลยทำได้เพียงแค่พยักหน้าเบา ๆ

          และหลังจากที่ได้สัญญาณมาร์คก็ไม่รอช้าอีกต่อไป เขาบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้ง พร้อมกับปลดกระดุมเสื้อนอนของตัวเองออก โยนมันทิ้งอย่างไม่ใยดี ก่อนจะเอามือมาลูบไล้ใบหน้าสวยอย่างหื่นกระหาย เริ่มขยับตัวคร่อมร่างแบมแบมไว้ หลังจากนั้นเลื่อนลงจูบตามซอกคอ ดูดมกลิ่นหอมของเจ้าของร่างบาง

แบมแบมปล่อยทุกอย่างไปตามอารมณ์ ในตอนนี้ถูกมาร์คเล้าโลมอารมณ์จนแทบจะฉุดรั้งอารมณ์ลงมาไม่ได้แล้ว ใบหน้าแดงบวกกับแววตาที่หวานเย้มนั้นมันทำให้มาร์คกำลังจะขาดใจตายแล้ว มาร์คค่อย ๆ ไล่จูบยาวลงมาจากคอลงไป ค่อย ๆ ขยับตัวต่ำลงไปด้วยเช่นกัน การกระทำของเขามันทำให้แบมแบมเสียวสะท้านไปทั้งร่าง ปล่อยเสียงครางหวาน ๆ ให้มาร์คได้ยิน

          “พ...พี่มาร์ค!” มือเล็กรีบดึงกางเกงขึ้นเพราะคนตัวสูงกำลังจะรั้งลง เพราะเขินจึงทำมันไปตามสัญชาตญาณ หัวใจเต้นโครมครามหนักกว่าเก่า เขินมากถ้ามาร์คต้องเห็นส่วนนั้น แถมในตอนนี้มันก็ตื่นตัวอย่างเต็มที่แล้ว ถ้ามาร์คได้เห็นมันมาร์คจะคิดว่าเขาทะลึ่งหรือเปล่านะ นั่นคือความกังวลที่แบมแบมคิดไปมาอยู่ในหัว

          “ไม่อยากทำต่อแล้วเหรอ" คำถามของมาร์คมันทำให้แบมแบมหน้าแดงมากกว่าเก่า แบมแบมเบี่ยงหน้าหนีอย่างเขินอาย ก่อนจะค่อย ๆ ปล่อยมือออกจากกางเกงของตน การกระทำนั่นมันกำลังบอกมาร์คว่าแบมแบมก็ยังอยากให้มันดำเนินต่อไป

          มาร์คยิ้มกว้างเพราะแบมแบมในมุมนี้น่ารักมาก ๆ ใบหน้าแดงกับท่าทางที่ซ่อนเขิน ทุกท่าทางและทุกการกระทำของแบมแบมมันทำมาร์คหลงจนโงหัวไม่ขึ้น

นิ้วหนาเริ่มจะเกี่ยวขอบกางเกงนอนของแบมแบมอีกครั้ง ก่อนจะค่อย ๆ รั้งมันลงมา หัวใจของมาร์คเต้นโครมครามมากขึ้นกว่าเก่า จ้องมองอย่างลุ้นระลึกจนส่วนเนื้ออ่อนไหวโผล่พ้นผ้าหัวใจของเขาก็เต้นแรงมากขึ้นไปอีก ร่างกายของเขาร้อนวูบจนเนื้อเต้น มองส่วนสงวนของแบมแบมพร้อมกับใบหน้าที่แดงฉ่า เลื่อนมือเข้าไปใกล้อย่างกล้า ๆ กลัว ๆ จนกระทั่งวางปลายนิ้วไปที่ส่วนบนสุด

          “อ๊ะ!” แบมแบมก็ตอบสนองความรู้สึกทันที มาร์คพยายามกลืนน้ำลายลงคอแต่รู้สึกว่ามันกลืนยากลำบากเหลือเกิน เขาเริ่มสัมผัสมากกว่าเก่าโดยการกำมือพร้อมใช้ปลายนิ้วโป้งนวดคลึง

          “พ...พี่มาร์ค... อ๊าา!” แบมแบมบิดตัวงอเปล่งเสียงครางเป็นระยะ เพราะมันเป็นสัมผัสที่แปลกใหม่ ไม่เคยมีใครได้สัมผัสส่วนนั้น มันเลยทำให้แบมแบมตอบสนองอารมณ์ความรู้สึกได้รุนแรง

          มาร์คเริ่มรูดรั้งอย่างเบามือพร้อมกัดฟันแน่นเป็นการระงับอารมณ์ เสียงครางของแบมแบมในตอนนี้มันทำเขารู้สึกปวดหนึบที่ส่วนนั้นจนแทบไม่ไหวแล้ว แบมแบมกำลังฆ่าเขาผ่านเสียงนั่น มือหนาเริ่มรูดรั้งในจังหวะที่เร็วขึ้น เช่นเดียวกับเสียงครางของแบมแบมก็ถี่เช่นกัน มาร์คสร้างสุขให้แบมแบมจนในที่สุดมันก็ถึงปลายทางสวรรค์

          “บ... แบมจะแตก... แล้ว..." แบมแบมพูดบอกมาร์ค มือหนาเริ่มผ่อนจังหวะช้าลง และในที่สุดน้ำขาวขุ่นก็พุ่งออกมา เพราะกลัวมันจะเลอะเปื้อนแบมแบม มาร์คจึงรีบเอามือบังทิศทางการพุ่งของน้ำ ร่างบางกระตุกเกร็งไปทั้งร่าง ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาอย่างรู้สึกดี

          มาร์คมองแบมแบมที่นอนหอบหายใจถี่อย่างทรมานใจ ใบหน้าที่ผ่อนคลายของแบมแบมมันทำให้เขารู้สึกอึดอัดแทบขาดใจ ก็เขายังไม่ได้สร้างสุขให้กับตัวเองเองเลย เพราะอึดอัดจึงนำมันออกมาจากใต้ผ้า การกระทำของมาร์คทำให้แบมแบมแทบขาดอากาศหายใจ ใบหน้าร้อนผ่าวมากกว่าเก่า พยายามกลืนน้ำลายกลับรู้สึกมันเหนียวบาดคอ ร่างเกร็งจนมาร์ครู้สึกได้

          เพราะไม่อยากให้แบมแบมต้องรู้สึกเกร็งตอนที่เขาจะสวมใส่เข้าไป มาร์คจึงโน้มตัวลงจูบแบมแบมอีกครั้ง มอบจูบที่แสนอ่อนหวานจนแบมแบมรู้สึกอ่อนยวบไปทั้งร่าง มาร์คขยับตัวคร่อมร่างแบมแบมอีกครั้ง หากแต่ว่ารอบนี้ไม่มีเสื้อมากั้นกลางเลยทำให้ผิวกายของเขาเบียดกันมากยิ่งขึ้น รวมทั้งส่วนที่อ่อนไหวนั้นได้สัมผัสโดนกันอย่างจัง ๆ ก็ทำให้แบมแบมรู้สึกเหมือนไฟช็อตไปทั้งร่าง

          มาร์คค่อย ๆ ถอนหน้าออก มองหน้าแบมแบมไปด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยรักและส่งยิ้มอบอุ่นให้ ก่อนจะจูบไปที่มุมปากของแบมแบมอีกครั้ง การกระทำที่แสนโอนโยนของเขามันทำให้แบมแบมหัวใจพองโตมากขึ้นไปอีก ความรู้สึกเกร็งเมื่อกี้มันหายไปหมด พอเห็นแบมแบมเริ่มผ่อนคลายแล้ว มาร์คก็เริ่มขั้นตอนต่อไป

          มือหนาวางนิ้วไปที่จุดสีชมพูตรงยอดอก คลึงเค้นให้เกิดไตแข็ง ส่วนอีกข้างก็ใช้ปลายลิ้นเลียหยอก ร่างบางแอ่นขึ้นลงตามความรู้สึก มือหนาเริ่มเลื่อนลงผ่านเอวไปยังส่วนด้านหลัง ลูบไล้บั้นท้ายทรงสวยอยู่สองสามครั้ง หลังจากนั้นก็เริ่มนิ้วไปหยุดที่ช่องทางหลัง เพียงแค่มาร์คสัมผัสไปเบา ๆ ก็ทำแบมแบมสะดุ้งเพราะตกใจ มาร์คทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ แบมแบมดึงร่างบางให้มาซุกที่อกเขา หลังจากนั้น...

          “อ๊า!” มาร์คก็เริ่มสอดไส้ปลายนิ้วเข้าไป เพราะรู้สึกเจ็บแบมแบมจึงจิกเล็บไปที่อกกว้าง เหงื่อเริ่มผุดบนใบหน้าคนตัวสูง เพราะมันทรมานเหลือเกิน เขาอยากจะสอดใส่เข้าไปแทบบ้าแล้ว แต่ก็ไม่อยากให้แบมแบมต้องเจ็บมากเขาจึงต้องทำทุกอย่างเป็นขั้นเป็นตอน

          มาร์คเริ่มสอดนิ้วจนลึกมากขึ้นไปอีก แบมแบมขยับร่างเบียดมาร์ค แขนเล็กโอบกอดไปข้างหลังก่อนจะยกขึ้นมาเกี่ยวไหล่มาร์คไว้แน่น มาร์คเริ่มขยับนิ้วเข้าไปจนเข้าไปได้สุด

          “เจ็บไหม" มาร์คถามอย่างเป็นห่วง แบมแบมเงยหน้ามองหน้ามาร์คด้วยใบหน้าที่แดงฉ่า

          “นิดหน่อย"

          “พี่จะค่อย ๆ นะ" แบมแบมกลืนน้ำลายก้อนใหญ่หลังจากที่ได้ยินมาร์คพูดอย่างนั้น ก่อนจะพยักหน้าตามหลัง มาร์คพยายามทำทุกอย่างอย่างเชื่องช้า เพราะเขาเป็นห่วงกลัวแบมแบมจะเจ็บ มาร์คเริ่มขยับนิ้วเข้าออกอย่างช้า ๆ

          “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!!” แบมแบมเสียงครางเสียงหวานอีกครั้ง ปลายลิ้นโผล่ออกมาพ้นริมฝีปาก เย้ายวนคนมอง และเขาจะไม่ทน มาร์คประกบริมฝีปากปิดเสียง ดูดดึงปลายลิ้นพร้อมตวัดสู้ไปมา นิ้วเริ่มขยับเข้าออกถี่ขึ้น คิดว่าแบมแบมคงจะชินกับขนาดนี้แล้ว เขาก็เพิ่มอีกนิ้วเข้าไป พร้อมกับขยับเข้าออกตามจังหวะเดิม ทำทุกอย่างเป็นขั้นเป็นตอน และคิดว่าทางเข้าน่าเปิดกว้างพอกับขนาดของเขาแล้ว มาร์คจึงดึงนิ้วออก

          “เป็นยังไงบ้าง ไหวไหม" มาร์คยังคงเป็นห่วงแบมแบมถามไถ่เป็นระยะ ใบหน้าสวยพยักหน้าอย่างช้า ๆ และนั่นทำให้หัวใจของมาร์คเต้นแรงมากยิ่งขึ้น เพราะเขารู้ว่าหลังจากนี้เขาจะได้ทำตามความต้องการของตัวเองเสียที "พี่มาร์คจะใส่ไปแล้วนะ"

          มาร์คพูดไปพร้อมกลืนน้ำลายลงคอก่อนใหญ่ ส่วนเจ้าร่างบางก็ทำได้เพียงแต่เม้มริมฝีปากอย่างเขินอาย มาร์คลุกขึ้นนั่งก่อนจะย้ายตัวไปแทรกตรงกลางระหว่างขาของแบมแบม มันเป็นการกระทำที่ทำให้แบมแบมหัวใจเต้นรัวมากกว่าเก่า มองมาร์ครูดรั้งส่วนอ่อนไหวของตัวเองอยู่ก็ทำแบมแบมเขินจนปวดแก้ม

มาร์คไม่สามารถอดทนรอได้อีกแล้ว เขานำส่วนอ่อนไหวของตัวเองไปจ่อที่ทางเข้า แบมแบมรู้สึกถึงสัมผัสนั้นก็เริ่มหายใจถี่มากยิ่งขึ้น จนกระทั่งมาร์คดันเข้ามา...

          “อ๊า!! เจ็บ!” แบมแบมร้องลั่นพร้อมถดตัวถอยออก หยาดน้ำตาไหลลงมาทันที และนั่นทำให้มาร์คถึงกับหน้าซีด เขาคิดว่าเขาทำครบทุกขั้นตอนที่เขาศึกษามาแล้ว ยังมีขั้นตอนไหนที่เขาพลาดไปเหรอ ทำไมแบมแบมถึงรู้สึกเจ็บอยู่

          “พี่ขอโทษ เจ็บมากไหม" มาร์คถามด้วยความเป็นห่วง มือหนาลูบหัวคนรักเป็นการปลอบโยน "พี่มาร์คไม่รู้ว่าทำยังไงแบมจะเจ็บน้อยลง พี่ไม่เคยทำมาก่อน พี่เลยไม่รู้...”

          คำพูดนั้นทำแบมแบมเบิกตากว้างอย่างตกใจ หมายความว่ายังไงกันที่มาร์คบอกยังไม่เคยทำมาก่อน อย่าบอกนะว่านี่เป็นครั้งแรกของเขาเหมือนกัน

          “พี่มาร์ค... ก็ครั้งแรกเหรอ" มาร์คพยักหน้าลงอย่างช้า ๆ พร้อมกับแก้มที่กำลังเปลี่ยนสี ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อน... งั้นก็หมายความว่า... นี่ก็เป็นครั้งแรกของเขาทั้งคู่เลยสินะ...

          “พี่ทำพลาดตั้งแต่ครั้งแรกเลย น่าอายจัง" สีหน้าของมาร์คกำลังบอกว่าเขาแอบรู้สึกเฟล ยอมรับว่าตอนที่มาร์คนำเข้ามามันรู้สึกเจ็บมากจริง ๆ หรือมันเป็นเพราะเป็นครั้งแรกเลยต้องเจ็บเป็นธรรมดา แต่ถ้าอดทนอีกหน่อยแล้วไม่ให้มาร์คต้องทำหน้าหงอยแบบนั้นก็คงจะดีกว่า

          “มันคงเป็นครั้งแรก... อะไรก็คงจะยาก... เรามาลองดูอีกครั้งไหม แบมจะลองอดทนดู"

          “จะดีเหรอ... ไม่ฝืนใจใช่ไหม พี่ไม่อยากบังคับแบมนะ" มาร์คถามพร้อมลูบหัวแบมแบมไว้อย่างอ่อนโยน นี่มันเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วที่แบมแบมถามกับตัวเองว่าทำไมมาร์คถึงเป็นคนดีได้มากมายขนาดนี้ ถ้าเป็นคนอื่นก็คงจะไม่สนเลยด้วยซ้ำว่าจะเจ็บมากแค่ไหน คงจะทำแต่ให้ตัวเองได้ แต่มาร์คเขาไม่เป็นอย่างนั้น ตลอดเวลาเขาดูเป็นห่วงกลัวแบมแบมจะเจ็บ

          หัวใจมันเริ่มพองโตมากขึ้นเรื่อย ๆ มองคนตรงหน้าด้วยแววตาอบอุ่น ความรู้สึกที่มีต่อมาร์คมันเริ่มชัดเจนมากยิ่งขึ้น และก็อยากจะพูดออกไป

          “พี่มาร์ค... แบมว่า... แบมรักพี่มาร์คแล้วอ่ะ"

          คำพูดนั้นทำให้มาร์คเบิกตากว้างอย่างตกใจ หัวใจเริ่มเต้นแรงมากกว่าเก่า น้ำตาเริ่มก่อตัวที่ขอบตา ยิ้มกว้างออกไป และมันเป็นรอยยิ้มที่บ่งบอกว่าเขากำลังมีความสุขมากที่สุด ในที่สุดเขาก็ชนะใจแบมแบมได้เสียที เขาไม่คิดว่าวันนี้มันจะมาถึง วันที่เขาได้ยินคำบอกรักของแบมแบม คิดย้อนกลับไปถึงครั้งแรกถึงเขาพบแบมแบม ก็รู้สึกดีใจที่ตัวเองที่ตัวเองอดทนสู้ และผลลัพธิ์ก็ได้เป็นอย่างที่เขาหวังไว้

          “พี่ก็รักแบมนะครับ พี่รักมากเลย แบมรู้ใช่ไหม" มาร์คพูดพร้อมน้ำตาไหลอาบแก้มออกมา เขาดีใจมากจริง ๆ เช่นเดียวกับแบมแบมก็ดีใจจนอดน้ำตาไหลไม่ได้ รู้สึกโชคดีเหลือเกินที่ได้มีคนคนนี้อยู่ข้างกาย

          แบมแบมลุกขึ้นกอดมาร์คไว้แน่น มาร์คเองก็กอดแบมแบมแน่นเช่นกัน เขาได้แต่หวังว่าจะได้โอบกอดร่างนี้ไว้ตลอดไป มันคงจะดีถ้าได้เคลียร์ทุกอย่างไปหมดสิ้น เขาจะสบายใจได้มากกว่านี้ แต่นั่นมันเป็นเรื่องของอนาคต เขารู้แต่ว่าในตอนนี้เขาจะทำทุกวันให้ดีที่สุด เขาจะทำให้แบมแบมเป็นบุคคลที่โชคดีที่สุดในโลก เช่นเดียวกันกับตอนนี้ เขาจะมอบความรักที่แสนอ่อนหวานให้แบมแบมได้รับรู้ ถ้าเช่นนั้น...

          “เรามาลองกันใหม่นะ" 

​

​

​

จะบอกว่า... ยังไม่จบเพียงแค่นี้ 

เจอฉากนี้ต่อในตอนหน้านะ คิคิ

คอมเม้นให้ฟังหน่อยนะค้าา ฮือออ เป็น NC ที่หมดแรง 5555

​

​

​