WRITER PART
หัวใจของคนตัวเล็กเต้นถี่มากขึ้น ยิ่งเห็นตัวเลขที่กำลังเดินถอยหลัง ก็ยิ่งกระวนกระวาย ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี เพราะปกติมาร์คเป็นฝ่ายเริ่มเร้าอารมณ์ก่อน พอมาร์คบอกให้ตนเป็นฝ่ายทำบ้าง ก็ไม่รู้จะทำยังไงดี คนตัวเล็กได้แต่เม้มริมฝีปากตัวเองแน่น หัวใจยังคงเต้นรัวไม่เลิก มองมาร์คเพื่อขอความช่วยเหลือ ฝ่ายนั้นได้แต่ทำหน้านิ่งเฉย แต่ในใจกลับรู้สึกสนุกที่ได้แกล้งเจ้าตัวเล็ก
มาร์ควางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ ก่อนจะเอนตัวลงนอนกับเก้าอี้ผู้บริหาร ใช้สายตาจับจ้องคนตัวเล็กเป็นการกดดัน
“มาร์ค... แบมทำไม่ได้ แบมไม่รู้ว่ามันต้องทำยังไง"
“ก็ทำแบบที่ฉันเคยทำให้นาย ลองคิดสิ ว่าทำยังไงฉันจะพอใจ"
คนตัวเล็กแก้มแดงหนักกว่าเก่า เพราะต้องเป็นฝ่ายทำให้เขาเองนี่แหละ เลยเขินหนักขนาดนี้ แบมแบมรวบรวมความกล้าอยู่สักพัก สุดท้ายก็ตัดสินใจที่จะลองทำบางสิ่งบางอย่างดู
มาร์คคิ้วกระตุกทันที หัวใจเริ่มเต้นแรงขึ้นแข่งกับเจ้าตัวเล็ก เขากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ จากที่นอนเอนเก้าอี้เพลินๆ ก็เริ่มรู้สึกนั่งไม่ติด แบมแบมก้มหน้ามองมือตน ที่กำลังค่อยๆ ไล่ปลดกระดุมเสื้อของตัวเองทีละเม็ด และการที่แบมแบมทำทุกอย่างอย่างอ้อยอิ่ง ทำให้คนตัวสูงรู้สึกเหมือนกำลังโดนยั่วยวนอยู่ ทันทีที่แบมแบมช้อนตามอง ก็เหมือนถูกยิงให้ตายอย่างสงบตรงนั้น แบมแบมเซ็กซี่มากจนเขาแทบอยากจะจับขยี้ซะเดียวนี้เลย
เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินถูกรั้งลงโดยฝีมือแบมแบม เผยให้เห็นไหล่ขาวเนียนของเจ้าของร่างบาง แบมแบมยกตัวขึ้นยกขาที่นั่งพับเพียบเปลี่ยนมาเกี่ยวเอวมาร์คไว้เป็นการนั่งคร่อมร่าง ทำมาร์คต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่อีกรอบ แบมแบมนั่งท่านี้แล้วโครตขยี้ต่อมความรู้สึกชะมัด มาร์คยิ้มมุมปากอย่างพอใจกับการเย้ายวนครั้งนี้ วางมือไปที่ลูกพีชทรงสวย ก่อนจะกระชับให้คนตัวเล็กเข้ามาแนบชิดยิ่งขึ้น
แบมแบมไม่หยุดการเร้าอารมณ์เพียงเท่านั้น โน้มตัวลงไปหามาร์คอย่างช้าๆ ริมฝีปากเอิบเปิดออกเป็นการเย้ายวนคนตัวสูง ทำมาร์คต้องกัดริมฝีปากตัวเองอย่างกลั้นอารมณ์ อยากจะข้ามขั้นตอนจัดการแบมแบมซะเดียวนี้ แต่ถ้าทำแบบนั้น ก็ต้องอดเห็นภาพเซ็กซี่พวกนี้ เลยทำได้แต่ข่มอารมณ์และปลอบตัวเองว่าใจเย็นๆ
ทุกอย่างที่แบมแบมทำมันเชื่องช้าไปหมด แต่เป็นการเร้าอารมณ์คนตัวสูงขั้นรุนแรง แบมแบมค่อยๆ รูดเนคไทของมาร์คออก ตาสวยมองตามมือตัวเองไป ถอดเสร็จก็โยนมันทิ้งลงพื้นอย่างไม่ใยดี ต่อด้วยปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของมาร์ค คนถูกกระทำได้แต่กลืนน้ำลายแล้วกลืนน้ำลายอีก หายใจเริ่มถี่มากยิ่งขึ้น
เมื่อกระดุมเสื้อเม็ดสุดท้ายของมาร์คถูกปลดออก มือเล็กค่อยๆ ลูบไล้ไปตาแผงอกอย่างเบามือ ก่อนจะโน้มตัวลงฝากสัมผัสที่ต้นคอของมาร์ค น้ำอุ่นๆ และปลายลิ้นนุ่มๆ กำลังบดขยี้อารมณ์คนตัวสูงขั้นรุนแรง ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้นอกจากระบายความเสียวซ่านไปที่ก้อนกลมของแบมแบม พร้อมกับเริ่มมีเสียงครางเล็กๆ ในลำคอ และเสียงนั้นเป็นการบอกคนตัวเล็กว่าที่ทำอยู่มันมาถูกทางแล้ว
แบมแบมถอนหน้าออกจากฝากรอยจูบตรงคอ เงยหน้ามองมาร์คด้วยสายตาหวานฉ่ำ คนอยู่ด้านล่างยกมือขึ้นมาประคองหน้าเล็กไว้ และเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่าง ทำให้ทั้งคู่เลื่อนหน้าเข้าหากัน พร้อมฝากสัมผัสจูบที่แสนร้อนแรง
ปลายลิ้นเรียวตวัดกันไปมาอยู่ในโพรงปาก ดูดดึงลิ้นนุ่มสลับกันไปมา สนุกพอแล้วก็เปลี่ยนมาผลัดกันดูดดึงริมฝีปาก มีกัดเย้าหยอกเพื่อสร้างอารมณ์ ทั้งสองเริ่มครางในลำคอ ต่อด้วยเสียงจ๊วบที่เกิดจากการจูบที่แสนร้อนแรง มาร์คระบายความเสียวซ่านของตนเองด้วยการขยำมือไปที่ลูกพีชของคนตัวเล็ก ส่วนแบมแบมเองก็ระบายความเสียวโดยการขยุ้มผมคนตัวสูง ยิ่งเอวเล็กขย่มเบาๆ ยิ่งกระตุ้นความอยากของคนตัวสูงให้แรงมากขึ้นไปอีก
แบมแบมถอนริมฝีปากออก หายใจหอบแรงเพราะการจูบที่แสนดูดดื่มเมื่อกี้ทำเอาหายใจเกือบไม่ทัน เช่นเดียวกับมาร์คก็อยู่ในสภาพไม่ต่างจากคนตัวเล็กสักเท่าไร กลืนน้ำลายครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ไม่ช่วยทำให้ความกระหายดีขึ้นเลย แบมแบมยั่วอารมณ์เขาเก่งขนาดนี้ ใครจะอดใจไหวกันล่ะ
คนตัวเล็กขยับตัวลุกออกจากตัก ทันทีที่แบมแบมลงไปคุกเข่าที่พื้น มาร์คก็รีบลุกขึ้นนั่งหลังตรงเพราะตกใจ มองคนตัวเล็กด้วยหัวใจที่เต้นถี่ ส่วนคนที่ถูกมองได้แต่เม้มริมฝีปากเพื่อระงับความเขินของตัวเอง แก้มแดงน่ารัก จนคนมองอยากจะจับมาหอมสักสองสามฟอด
"อึก..."
มาร์คกลืนน้ำลายเสียงดัง ทันทีที่เห็นคนตัวเล็กวางมือมาไว้ตรงเข็มขัดพร้อมปลดออก ยิ่งทำก็ยิ่งหายใจถี่ยิ่งขึ้น แก้มกลมถูกแต้มไปด้วยสีแดง กัดริมฝีปากตัวเองเพื่อระงับความเขิน มือเล็กหยุดอยู่ที่กระดุมกางเกงรวบรวมความกล้าอยู่สักพักก่อนจะจัดการปลดมันออก ทำเอาหัวใจคนที่นั่งเหนือกว่าเต้นแรงจนจับจังหวะไม่ได้ หายใจเริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งได้ยินเสียงแบมแบมรูดซิปกางเกงตนอย่างช้าๆ ส่วนสำคัญนั่นก็ยิ่งปวดหนึบมากขึ้นไปอีก
มือเล็กเริ่มสั่น เลื่อนมือไปวางตรงส่วนสำคัญของมาร์คอย่างกล้าๆ กลัวๆ ใบหน้าที่ว่าแดงอยู่แล้ว แดงหนักขึ้นไปอีก ค่อยๆ ล้วงมือเข้าไปข้างในกางเกงชั้นในของมาร์ค ทำคนถูกสัมผัสพริ้มตาลงพร้อมกลืนน้ำลายลงคอเสียงดังอีกครั้ง
"อื้อ" เสียงครางของคนตัวสูงดังขึ้นทันที หลังจากที่โดนคนตัวเล็กนวดไปที่ส่วนนั้น ยิ่งทำยิ่งรู้สึกเขินหนักได้ยินเสียงมาร์คส่งเสียงแบบนั้นก็ยิ่งรู้สึกดี แต่ดูเหมือนว่าไม่ใช่แค่มาร์คที่โดนเร้าอารมณ์ แค่ได้ยินเสียงครางของมาร์คก็ทำแบมแบมรู้สึกปวดหนึบ รู้สึกว่ามันกำลังจะตื่นตัวทั้งที่มาร์คยังไม่ทันได้สัมผัสเลยสักนิด
แบมแบมอยากจะทำให้มาร์ครู้สึกดีมากกว่านี้ จากที่นวดซ้ำไปซ้ำมาก็เริ่มมีการรูดรั้งขึ้นลง เพราะโดนกางเกงชั้นในรั้งไว้ทำให้มาร์ครู้สึกอึดอัดนิดๆ จึงช่วยเอามันออกมาให้แบมแบมได้สร้างความสุขให้เขาอย่างถนัดมากขึ้น คนที่นั่งอยู่ตรงพื้นแก้มแดงหนักยิ่งกว่าเก่าเมื่อเห็นมันชูเด่นตระหง่านอยู่ตรงหน้า พยายามกลืนน้ำลายลงคอแต่กลับรู้สึกว่ามันฝืดจนยากจะกลืน
“อ๊าา" แบมแบมเริ่มลงมือช่วยสร้างความสุขให้มาร์คอีกครั้ง รูดรั้งมันขึ้นลงอย่างช้าๆ มือที่ว่างเริ่มกุมไปที่ส่วนสำคัญของตัวเองเพราะผมรู้สึกปวดหนึบจนทนไม่ไหว ดูท่าทางจะผิดกับอีกคนที่ตอนนี้กำลังรู้สึกดีจนวิญญาณแทบหลุดลอย
“อ๊าาา!” คนตัวสูงตัวเกร็งหนัก ปล่อยเสียงครางออกมาดังขึ้นกว่าเก่า ความเสียววิ่งซ่านไปทั่วร่างกาย เพราะโดนปากเล็กครอบส่วนสำคัญ ทำให้ยิ่งสะกิดต่อมความรู้สึกมากขึ้นไปอีก ปลายนิ้วเรียวสางผมคนตัวเล็กก่อนจะเปลี่ยนเป็นขยุ้มอย่างเบามือ เอวหนาเริ่มขยับขึ้นลง จับกดหัวคนที่อยู่เบื้องล่างให้ครอบส่วนของตนมากลึกยิ่งขึ้น
แบมแบมเริ่มขยับหน้าขึ้นลง เสียงมาร์คครางออกมาอย่างรู้สึกดีเป็นระยะๆ ปลายลิ้นเลียส่วนหัวยิ่งบีบอารมณ์ความรู้สึกของคนตัวสูงมากขึ้นไปอีก กัดบ้างเล็กน้อย ต่อด้วยดูดดึงเป็นจังหวะเนือบๆ จากนั้นจังหวะก็เริ่มเปลี่ยนเป็นเร็วมากยิ่งขึ้น ทำคนนั่งเหนือกว่าทำหน้าเคลิ้มและแฝงไปด้วยความสุข ถูกแบมแบมสร้างความสุขไปสักพักเริ่มรู้สึกอยากจะปลดปล่อยออกมา แต่ก็ไม่อยากให้มันเปื้อนปากคนตัวเล็ก เพราะยังมีเวลาเหลืออีกเยอะสำหรับบทลงโทษครั้งนี้
“ห...หยุด" มาร์คออกคำสั่ง ทำแบมแบมหยุดชะงักทันที ถอนปากออกจากการครอบส่วนนั้น เงยหน้ามองด้วยความสงสัย มาร์คกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่อีกครั้ง เพราะภาพแบมแบมตอนนี้มันเซ็กซี่จนเขาทนไม่ไหวแล้ว
มาร์คกระดิ๊กนิ้วเรียกคนตัวเล็กให้ลุกขึ้น แบมแบมทำตามคำสั่งของมาร์คอย่างว่าง่าย เขาดึงคนตัวเล็กเข้ามาใกล้ตัว ก่อนจะรีบปลดกระดุมกางเกงให้อย่างใจร้อน ส่วนคนที่โดนถอดก็ได้แต่เม้มริมฝีปากแน่นอย่างเขินอาย ไม่นานนักทั้งกางเกงตัวนอกและกางเกงชั้นในก็ถูกรั้งไปกองที่พื้น
“ขึ้นมา"
เสียงทุ้มของมาร์คทำหัวใจของแบมแบมสั่นอีกครั้ง มือหนายื่นมือไปรับมือเล็กเพื่อประคองให้ขึ้นมาคร่อมร่างตัวเองได้ถนัดขึ้น แบมแบมหย่อนตัวลง นั่งทับส่วนสำคัญของมาร์คเข้าจังๆ ใบหน้าสวยก็ถูกแต้มไปด้วยสีแดงทันที
“ทำเองต่อสิ" มาร์คออกคำสั่งอีกครั้ง ตาคมจ้องมองใบหน้าสวยด้วยความหื่นกระหาย ส่วนคนที่ถูกมองก็เริ่มหายใจถี่มากยิ่งขึ้น งั้นหมายความว่าขั้นตอนต่อจากนี้แบมแบมก็ยังต้องทำเองเหมือนเดิมสินะ
เจ้าของร่างบางกลืนน้ำลายลงคอก้อนใหญ่ รู้สึกลำบากใจขึ้นมาทันที มันเป็นเรื่องยากสำหรับแบมแบมที่จะใช้นิ้วตัวเองเพื่อขยายช่องทางหลัง ปกติมาร์คทำให้ตลอด คราวนี้พอรู้ว่าจะต้องทำเองก็รู้สึกไม่กล้า อยากจะใช้นิ้วของมาร์คเพราะมันต้องรู้สึกดีกว่าแน่ และอยากให้เขาได้มีส่วนร่วมในการช่วย เมื่อคิดได้อย่างนั้น มือเล็กจับมือมาร์คขึ้นมา ก่อนจะจับมือมาร์คไปที่ช่องทางด้านหลัง ทำคนตัวสูงจ้องมองด้วยความสงสัย
“ทำไมไม่ทำเอง"
“แบมอยากใช้นิ้วมาร์คมากกว่า" เมื่อรู้ความต้องการของคนตัวเล็ก เลยปล่อยให้แบมแบมยืมนิ้วของตามความต้องการ มาร์คเริ่มสอดใส่นิ้วเข้าไปในช่องทางสวยตามแรงดันมือของแบมแบม
“อื้อ...”
แบมแบมเริ่มครางเสียงหวานออกมา ทิ้งตัวนอนลงซบที่อกคนตัวสูง รู้สึกเหมือนโดนแบมแบมอ้อนอยู่ จึงเอาคางเกยหัวคนตัวเล็กไว้ก่อนจะออกแรงช่วยดันมากเข้าไปอีก นานมากแล้วที่ไม่ได้ร่วมกิจกรรมรักกับแบมแบม ก็ยังรู้สึกว่าช่องทางนี้มันคับแคบเหมือนเดิม
เมื่อดันเข้าไปได้สุดนิ้ว แบมแบมก็เริ่มขยับมือหนาให้นิ้วชักเข้าชักออก ความเสียวทำให้คนตัวเล็กครางออกมาเป็นระยะ และเพราะถูกตอดรัดนิ้วตลอดเวลา มาร์คก็เริ่มรู้สึกจะทนไม่ไว้แล้วเหมือนกัน ตอนแรกตั้งใจให้แบมแบมทำเอง แต่ก็ไม่ทันใจ เลยสอดนิ้วเพิ่มขนาดเข้าไปเป็นสองนิ้ว ขยับเข้าขยับออกจนแบมแบมรู้สึกชิน ก็เริ่มเปลี่ยนจากสองเป็นสาม คนตัวเล็กเริ่มตัวงอ จิกเล็บไปที่แขนแน่นของมาร์คเพื่อระงับอารมณ์ คนตัวสูงคิดว่าแบมแบมน่าจะชินแล้ว จึงดึงนิ้วออก ก่อนจะจับแขนเล็กเพื่อจัดท่าให้แบมแบมนั่งตัวตรง
แบมแบมเริ่มหายใจถี่ยิ่งขึ้น มือเล็กท้าวไปที่อกคนตัวสูงไว้ เอี้ยวคอมองหลังอย่างลุ้นการกระทำของมาร์ค มือหนาจับส่วนสำคัญมาจ่อไว้ที่ช่องทางหลัง ก่อนจะค่อยๆ ดันสะโพกตัวเองเพื่อให้แกนกลางได้เข้าไปในช่องทางสวย รวมทั้งดันเอวบางช่วยให้เข้าไปง่ายมากขึ้น คนตัวเล็กหลับตาแน่นคิ้วกระตุกเพราะกำลังรู้สึกเจ็บ แต่ก็ทำได้เพียงกัดริมฝีปากตัวเองไว้เพื่อระบายความเจ็บครั้งนี้ รู้ว่าถ้าผ่านความเจ็บนี้ไปได้ ความสุขมันจะตามมาเอง
ในที่สุดมาร์คก็สามารถพาแกนกลางของตนเข้าไปในสุดช่องทาง คนตัวเล็กผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่ง เพราะตอนที่มาร์คนำเข้ามา กลั้นหายใจลุ้นอยู่นานว่าเมื่อไรจะเข้ามาสุดสักที ทุกครั้งที่มาร์คสวมใส่แบมแบมรู้สึกเจ็บทุกรอบ จนไม่อยากให้มาร์คต้องถอดเข้าถอดออกบ่อยๆ
“ทำต่อสิ" แบมแบมกลืนน้ำลายอีกครั้งหลังโดนสั่ง เริ่มทำตามคำขอของมาร์คด้วยหัวใจที่เต้นรัว เอวบางเริ่มขยับขึ้นลงอย่างช้าๆ เสียงครางในลำคอเริ่มดังขึ้น ส่วนคนที่อยู่ด้านล่างได้แต่พริ้มตาหลับอย่างรู้สึกดี ใบหน้าถูกแต้มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข
"อ๊า" แบมแบมเริ่มขยับเอวมากขึ้น มือเล็กจิกแน่นไปที่บ่าคนตัวสูงเพื่อระบายความเสียวซ่าน เพราะคนตัวเล็กไม่เคยทำแบบนี้ จังหวะการขยับตัวเลยติดขัดอยู่หลายครั้ง ทำให้ไปไม่ถึงจุดที่ต้องการ มาร์คจึงไม่ทนอีกต่อไป
มาร์คลุกขึ้นอุ้มเปลี่ยนให้แบมแบมเป็นฝ่ายนอนกับเก้าอี้แทน หัวใจคนตัวเล็กเริ่มเต้นแรงมากยิ่งขึ้น รู้เลยว่าหลังจากนี้ต้องครางจนขาดอากาศหายใจแน่ๆ
และสิ่งที่แบมแบมคิดมักถูกเสมอ...
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ"
เสียงครางเริ่มดังขึ้นตามแรงขย่มของคนตัวสูง มาร์คจับสะโพกเล็กไว้แน่น กัดกรามตัวเองแน่นอย่างอดกลั้น ยิ่งเห็นแก้มกลมถูกแต้มไปด้วยสีแดง ปากเยลลี่เปล่งเสียงร้องไม่ขาดสาย ทำให้มาร์คยิ่งอยากจะขยี้คนตัวเล็กให้แรงมากขึ้นอีก
มาร์คเริ่มครางในลำคอ รู้สึกคิดถึงเรือนร่างแทบขาดใจ และคิดถึงเสียงหวานนี้ด้วย ยิ่งย้ำแรงๆ มากเท่าไร ก็เหมือนได้เติมเต็มให้หายคิดถึง ลิ้นเล็กโผล่ออกมาเย้ายวนเหลือเกิน มาร์คโน้มตัวลงไปปิดเสียงคราง มอบจูบที่แสนร้อนแรงให้คนตัวเล็กอีกครั้ง เสียงเก้าอี้ดังตามจังหวะการขย่มของเขา รู้เลยว่าเก้าอี้ตัวนี้เริ่มเก่ามากแล้ว เสียงดังกวนใจ สงสัยต้องซื้อตัวใหม่ไว้ลองรับความรุนแรงในวันต่อๆ ไป
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เหลือเวลา 00.20 นาที
กิจกรรมรักยังคงดำเนินต่อเนื่องไม่มีหยุด เปลี่ยนสถานที่ไปใหม่ไปทั่วทั้งห้อง จนตอนนี้มาหยุดที่หน้าต่างบานใหญ่ เพราะเป็นเวลากลางคืนทำให้เห็นแสงสีเมืองนิวยอร์คว่าสวยงามมากขนาดไหน แต่แบมแบมไม่ได้เห็นความสวยเหล่านี้หรอก เพราะตอนนี้คนตัวเล็ก กำลังครางจนหอบหนัก ลมหายใจร้อนเป่ากระจกจนขึ้นฝ้า ดีที่กระจกนี้ถูกติดฟิล์มป้องกันการมองเห็นจากด้านนอก เลยไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้ในห้องประธานบริษัท Life กำลังโชว์ฉากรักที่แสนกำลังเร้าร้อนอยู่
มือเล็กดันตัวกับกระจกห้องไว้ โดยที่มีมือมาร์คจับทับไว้อีกชั้น ขาเล็กเริ่มไม่มีแรงยืน จะทิ้งตัวล้มลงไปกองอยู่ที่พื้นอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่มีทางล้มลงง่ายๆ หรอก เพราะมาร์คใช้แขนแกร่งล็อคเอวเล็กไว้
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!!”
ไม่น่าเชื่อว่าจะสี่ชั่วโมงแล้ว คนตัวสูงยังแรงดีไม่มีตก ผิดกับคนตัวเล็กที่ร่างกายกำลังจะไร้ซึ่งวิญญาณแล้ว ครั้งที่เท่าไรแล้วไม่รู้ที่แบมแบมปล่อยน้ำขุ่นสีขาวออกจากร่างกาย ผิดกับมาร์คที่นานๆ ทีปล่อยครั้ง ร่างเล็กเริ่มเกร็งกระตุกหลังจากที่ได้ปลดปล่อย มาร์คจึงเริ่มผ่อนจังหวะช้าลงและหยุดลงในที่สุด ทันทีที่มาร์คถอดแกนกลางออก เจ้าตัวเล็กก็ทิ้งตัวลงซบกับอกอย่างหมดแรง มาร์คก้มมองแบมแบมที่พริ้มตาหลับอยู่ในอ้อมกอด ก่อนจะช้อนตัวขึ้นพาไปนั่งกับโต๊ะทำงาน
“ม...มาร์ค แบมไม่ไหวแล้ว... แบมปล่อยจนร่างกายจะขาดน้ำแล้วนะ" คนตัวเล็กเริ่มงอแง ก่อนจะซบอกมาร์คเป็นการอ้อน
“ขาดน้ำเหรอ กินน้ำอีกไหมละ จะได้มีแรง" มาร์คพูดพร้อมยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ทำคนตัวเล็กต้องเอามือตีไปที่อกทันที เพราะรู้ว่ามาร์คกำลังพูดทะลึ่งอยู่
“แบมเหนื่อยแล้ว...”
“ยังไม่ครบสี่ชั่วโมงเลยนะ เหลืออีกตั้ง 15 นาที"
“ไม่ต้องครบหรอกนะ แบมไม่ไหวแล้ว"
“อีกนิดเดียวน่า ไม่อยากให้มาร์คหายโกรธเหรอ" ดูก็รู้ว่ามาร์คเอาเรื่องโกรธมาเป็นข้ออ้าง คนตัวเล็กทำหน้ามู่ทันที "รอบสุดท้ายแล้ว มะ!”
“มาร์คคคคค"
คนตัวสูงดื้อไม่ฟัง จับสะโพกคนตัวเล็กให้อยู่ในมุมที่สามารถดันแกนกลางเข้าไปได้ แบมแบมงอแงได้ก็เท่านั้น สุดท้ายก็ยอมให้มาร์คทำต่ออยู่ดี
และจังหวะรักรอบสุดท้ายก็มาถึง มาร์คเริ่มขยับเอวเข้าออกอย่างช้าๆ แบมแบมโอบกอดคอคนตัวสูงไว้ ได้แต่ปลอบตัวเองว่าอีกนิดเดียวเท่านั้น เสียงครางเล็กๆ เริ่มดังขึ้นอีกครั้ง
“ม...มาร์ค"
“ครับ?”
“แบม อ๊ะ! ถามอะไร... อ่า... หน่อย... อ๊า!”
“ถามอะไรครับ"
“แบม....กับมาร์ค... เรา อ๊ะ! เป็นอะไร...! กัน"
คำถามของแบมแบมทำมาร์คหยุดชะงักกิจกรรมรักทันที การที่มาร์คหยุดทำคนตัวเล็กรู้สึกแป่วทันที กลัวว่ามาร์คจะตอบอะไรบาดใจ และกลับกลายเป็นต้องมานั่งเสียใจกับคำพูดของตัวเอง
ตาคมจับจ้องเจ้าของแก้มแดง ก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปกระซิบที่ข้างหูเพื่อบอกอะไรบ้างอย่าง หัวใจของแบมแบมบีบตาม รู้สึกเกร็งและลุ้นกับคำตอบของมาร์ค
“เสียบคาอยู่อย่างนี้... ยังสงสัยความสัมพันธ์อีกเหรอ เพิ่มอีกสักชั่วโมงไหมล่ะ จะได้รู้ว่าเราเป็นอะไรกัน"
“ม่ายยยยย พอแล้ว!” คนตัวเล็กร้องโอดครวญทันที
"ก็สงสัยไม่ใช่เหรอ จะทำให้ดูนี่ไง"
"ที่แบมถามเพราะแบมอยากได้ยินจากปากมาร์ค แบบเป็นคำพูด แบมไม่อยากคิดเองแล้ว" คนตัวเล็กทำหน้ามู่ใส่ มาร์คจึงเอามือมาหยิกจมูกอย่างมันเขี้ยว
“แล้วแบมอยากเป็นอะไรกับมาร์คล่ะ"
“ฟ...แฟน" พูดจบก็ก้มหน้าลงต่ำอย่างเขินอาย
“อยากเป็นแค่แฟนเหรอ"
“เมียด้วย"
คำตอบของแบมแบมทำมาร์คยิ้มกว้างทันที คนตัวสูงกอดแบมแบมไว้แน่นก่อนจะหอมแก้มกลมฟอดใหญ่ หอมซ้ายแล้วก็เปลี่ยนมาขวา เจ้าของร่างบางได้แต่ยิ้มอย่างเขินอาย
“ก็ให้เป็นทั้งสองตั้งนานแล้วหนิ ไม่รู้ตัวอีกเหรอ"
“จริงเหรอ" แบมแบมถามกลับอย่างดีใจ มาร์คพยักหน้าพร้อมส่งยิ้มอย่างอบอุ่น
“แบมก็คิดแต่ไม่มั่นใจว่าใช่ไหม ได้ยินจากปากมาร์คแบบนี้ก็โล่งใจแล้ว" แบมแบมยิ้มกว้างจนตาหยี มาร์คเห็นแล้วก็อดยิ้มตามไม่ได้ พร้อมยกมือขึ้นมาขยี้หัวอย่างเอ็นดู
“งั้น... รอบสุดท้ายขอหวานๆ เลยนะที่รัก"
“หวานยังไงล่ะ"
“ไม่รู้ คิดเอาสิ" พูดจบมาร์คก็เริ่มกิจกรรมรักต่อ ร่างเล็กสั่นขึ้นอีกครั้ง ริมฝีปากเอิบเปิดออก เปล่งเสียงครางเสียงหวานอีกครั้ง มาร์คเริ่มเพิ่มจังหวะความเร็วมากยิ่งขึ้น
“อ๊าา! ม...มาร์ค”
ร่างบางเริ่มแอ่นตัว ยกอกชูเย้ายวนทำให้คนตัวสูงโน้มหน้าลงไปเลียจุดสีชมพูเล็กตรงกลางอก พอถูกมาร์คเลียไล้ก็ยิ่งรู้สึกเสียวหนักมากยิ่งขึ้นไปอีก จนเผลอจิกเล็บไปที่ไหล่กว้างเพื่อระบายความเสียวซ่านอีกครั้ง
“มาร์คจ๋า"
มาร์คเลิกคิ้วทันทีที่ได้ยินแบมแบมเรียกแบบนั้น มุมปากยกขึ้นยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะเริ่มเพิ่มจังหวะมากยิ่งขึ้น
“มาร์คจ๋า... อ๊า!!”
ชอบจริงๆ ชอบเสียงหวานนี่จริงๆ แบมแบมจัดซะหวานจนมาร์คไม่อยากหยุดแล้ว มือหนาเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ไม่ไกลมือ เห็นตัวเลขกำลังเดินถอยหลังเหลือห้านาที
ห้านาทีคงไม่พอ อยากจะได้ยินเสียงหวานนี้นานๆ เมื่อคิดอย่างนั้นได้ก็แอบขี้โกง ปิดแจ้งเตือน ก่อนจะกลับมาหันใจคนตัวเล็กโดยไม่ต้องกังวลเรื่องเวลาอีกครั้ง
“มาร์คจ...จ๋าาา แบมแบมรักมาร์คนะ"
เป็นครั้งแรกที่ได้ยินคำบอกรักจากแบมแบม หัวใจคนตัวโตเริ่มพองโตขึ้นเรื่อยๆ เพิ่มจังหวะฟังเสียงเรียกร้องชื่อเสียงหวาน หัวใจเต้นแรงจนจับจังหวะไม่ได้ ดีใจ... ดีใจเหลือเกินที่ได้ยินคำบอกรักนั่น
มาร์คกระชับแบมแบมเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด คนตัวเล็กหายใจถี่จนแทบจะขาดใจ ตาเล็กปิดลงอย่างหมดแรง ริมฝีปากเอิบเปิดออกปล่อยไอความร้อนที่ร้อนระอุอยู่ภายในร่างกาย มือหนาเช็ดเม็ดเหงื่อให้คนตัวเล็กอย่างทะนุทะนอม แบมแบมเปิดตาหนักๆ ของตัวเองเช็ดเหงื่อให้มาร์คกลับเช่นกัน
“เมื่อกี้เรียกมาร์คยังไงนะ" มาร์คแซวคนตัวเล็กกลับ ใบหน้าหวานถูกแต้มไปด้วยสีแดงอีกครั้ง
“มาร์คจ๋า" เสียงหวานเพราะจับใจเหลือเกิน ทนไม่ไหวอีกแล้ว มาร์คเริ่มขยับส่วนเอวอีกครั้งเพื่อเริ่มกิจกรรมรักต่อ คราวนี้แบมแบมท่าจะได้เหนื่อยหนักอีกรอบ เพราะเสียงหวานนั่นทำให้มาร์คติดใจ คนตัวเล็กทั้งคราง สลับกับเรียกชื่อ ทำให้กิจกรรมรักครั้งนี้เลยเวลากำหนดไปได้ถึงสิบห้านาที
เหมือนแบมแบมจะไม่รู้ตัวเลยว่าโดนโกงเวลาอยู่ คนตัวเล็กไม่มีแรงแม้แต่จะเปล่งเสียงร้องแล้ว มาร์คเริ่มถึงปลายทางสักที เลยปล่อยน้ำอุ่นเข้าไปในช่องทางหลัง เป็นจังหวะที่แบมแบมรอคอยมานาน เหมือนว่าจะได้หลับตาลงจริงๆ สักที แม้หูจะรอฟังเสียงนาฬิกาเตือน แต่รอบนี้ไม่สนใจแล้ว แค่ได้ทำให้มาร์คได้ปลดปล่อย แค่นั้นก็พอแล้ว
กลับไปที่เด็กดีต่อเลยจ้า~
CUT SCENE CHAPTER 16
